1 stycznia 2020 roku weszła w życie ustawa ograniczająca zatory płatnicze, której zadaniem jest poprawa płynności finansowej przedsiębiorców. Nowe przepisy dotyczą skrócenia terminów płatności oraz zwiększenia kar dla dłużników.
W sytuacji, kiedy transakcja występuje pomiędzy małymi lub średnimi przedsiębiorstwami a większymi kontrahentami, określony termin płatności nie może być dłuższy niż 60 dni, natomiast instytucje publiczne obowiązuje 30 dniowy termin rozliczania swoich należności. Jeżeli firma otrzyma zapłatę po terminie, należą się ustawowe odsetki, które w 2020 roku zostały zwiększone. Wierzycielom przysługuje prawo do naliczania odsetek za opóźnienia w regulowaniu kwot widniejących na fakturach w wysokości 11,5% (9,5% w 2019 roku).
Oprócz naliczenia odsetek, przedsiębiorcy, którzy nie otrzymali zapłaty za dostarczone towary lub usługi, uzyskują prawo do zwiększonej rekompensaty w wysokości:
- 40 euro dla świadczenia pieniężnego, które nie przekracza 5 000 zł,
- 70 euro dla świadczenia pieniężnego od 5 000 do 50 000 zł,
- 100 euro dla świadczenia równego lub wyższego od 50 000 zł.
W 2019 roku rekompensata wynosiła 40 euro od każdej niezapłaconej wierzytelności.
Przedsiębiorstwa, które nie otrzymują płatności za wystawione faktury, pomimo problemów finansowych, są zobowiązani do płacenia podatku od przychodu. Od 2020 roku istnieje możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o kwoty nieuregulowanych należności pod warunkiem, że nie zostaną one rozliczone lub zbyte w ciągu 90 dni po upływie terminu płatności. Zastosowanie ulgi na złe długi w PIT i CIT będzie możliwe w zaliczce na podatek dochodowy za okres, w którym upłynął termin 90 dni, licząc od terminu płatności wskazanego na fakturze, rachunku lub umowie. Z kolei firmy tworzące zatory płatnicze powinny zwiększyć podstawy opodatkowania.
W sytuacji gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia podstawę opodatkowania albo zwiększenia straty, wierzytelność zostanie uregulowana lub zbyta, podatnik ma obowiązek ponownie większych podstawę opodatkowania lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, o wartość kwot wcześniej odliczonych albo doliczonych.
Art. 26i. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Art. 18f. 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych